Adjiedj Bakas; ‘IS zal niet rusten voor Eindtijd is aangebroken’

Apocalyps

De islamitische traditie leert verder dat de wereld twee perioden zal kennen waarin het kalifaat bestaat, met daartussen een tijd waarin tirannen regeren. Het eerste kalifaat kwam aan zijn einde met de val van het Ottomaanse rijk, waarna in de islamitische wereld despotische regimes aan de macht kwamen. Wat IS betreft is nu de tweede geprofeteerde kalifaatperiode begonnen. Die luidt ook het begin in van het Einde der Tijden, dat gepaard gaat met een massale en apocalyptische strijd tussen de troepen van het kalifaat en de ongelovigen.

We kenden dit apocalyptische denken tot nog toe vooral van de sjiieten, die traditiegetrouw geloven in een Einde der Tijden gevolgd door de komst van de Mahdi, het islamitische equivalent van de Messias. Nu hebben ook soennieten de Apocalyps omhelsd met de opkomst van IS. Hun onthoofdingsvideo’s zijn in feite reclamespotjes voor het Einde der Tijden.
Met de terugkeer van het kalifaat is ook de jihad weer springlevend. Het is de plicht van een kalief oorlog te voeren en gebied te blijven veroveren, tot door een selecte groep uitverkoren gelovigen de heilstaat op aarde wordt gevestigd. Een belangrijk onderdeel van deze jihad is de terreur die we krijgen voorgeschoteld via de propagandavideo’s met onthoofdingen, verbrandingen en zelfs kruisigingen. Het doel is angst zaaien onder de vijand en die uitlokken tot militair ingrijpen. Om het Einde der Tijden te bewerkstelligen is immers een massale confrontatie nodig tussen gelovigen en ongelovigen. Zo veel mogelijk bloed van ongelovigen vergieten is het doel.

De leider van de Islamitische Staat: Abu Bakr al-Baghdadi

Wreedheid

Dit is de geloofswereld van IS en die vindt haar grondslag in verzen uit de Koran, in de soenna en in de Hadith. Het verschil tussen deze sekte en de vroegere islam zit in het feit dat de veroveringen toen voortkwamen uit een zeker vooruitgangsoptimisme. Nu komt de terreur voort uit nihilis-me. Een bloedige apocalyps, die met gewetenloze wreedheid wordt gerealiseerd, dat wil IS. Dan komt de Messias en dan is hun missie geslaagd.

De Pechtoldiaanse wegkijkers in ons land onderkennen dit fenomeen niet en daardoor heeft het Westen nog geen antwoord op dit nieuwe fascisme dat ons voor het eerst in zeventig jaar weer existentieel bedreigt. Na zeventig jaar vrede en welvaart zijn we verweekt en verwend geworden, we kunnen niet omgaan met dit brute geweld en maken daardoor verkeerde keuzes.

IS moet met geweld worden bestreden. Onderhandelen om tot een wapenstilstand of vrede te komen, zoals de Italiaanse terrorismedeskundige Loretta Napoleoni afgelopen week in EenVandaag voorstelde, is geen optie en bovendien nogal naïef. Zoals gezegd is het de plicht van een kalief om de wereld in brand te steken en gebied te blijven veroveren. Het Midden-Oosten, delen van Afrika en ook Europa en in iets mindere mate Noord–Amerika zullen de jihad gaan ervaren de komende jaren. Europa wordt als uiterst makkelijke prooi gezien: vergrijsd, risicomijdend, zonder enige vechtlust, zielloos in het post-christelijke tijdperk en geleid door zwakke politici.

Grenzen zijn er in de jihadistische ideologie om te overschrijden en bestanden zijn slechts bedoeld om te verbreken. Een kalief mag tijdelijke bestanden sluiten, maar slechts met één vijand tegelijk. Een wapenstilstand met het Westen betekent dus onvermijdelijk dat het geweld elders doorgaat, bijvoorbeeld in Afrika.

Grondgebied

Door zichzelf de status van kalifaat toe te dichten, heeft IS zich ook kwetsbaar gemaakt. Een kalifaat kan namelijk niet bestaan zonder een grondgebied, of zelfs met een grondgebied dat vastligt en niet wordt uitgebreid. Pak dat grondgebied af en het kalifaat verdwijnt als sneeuw voor de zon. Anders dan Al Qaida bijvoorbeeld, kan IS geen ondergronds bestaan leiden. Zonder grondgebied hebben de strijders van IS niets meer om voor te vechten. Ook dit betekent dat de militaire strijd tegen IS op volle kracht moet doorgaan.

Tegelijk moet ideologisch de strijd worden aangegaan om te voorkomen dat islamitische jongeren die zich in het Westen buitengesloten voelen hun heil zoeken bij IS. IS indoctrineert zijn rekruten dusdanig dat ze een stevig theologisch debat kunnen voeren met andersdenkenden, waarbij de Korancitaten je om de oren vliegen. Goedgebekte imams en andere vertegenwoordigers van de islamitische gemeenschap kunnen tegengas bieden, vooropgesteld dat ook zij eindelijk erkennen dat de gewelddadige leer van IS wel degelijk islamitisch is. Zoals de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb zei: ‘Het aanwijzen van de bron van het probleem is de eerste stap naar een oplossing.’

President Al–Sisi van Egypte wees onlangs de mainstream van de islam aan als de voedingsbodem voor een sekte als IS en riep op tot een revolutie binnen de islam. Hij heeft geen goed woord over voor de manier waarop veel moslims hun religie beleven en wijt dat voor een groot deel aan islamitische geleerden. Hij heeft gelijk. De bron van IS is de islam. Of we dat nu leuk vinden of niet.