De prijs van zwijgen: Tuckers knieval voor Khamenei!

Tucker Carlson gaf Iran’s moorddadige regime een vrijbrief, en zweeg waar hij had moeten doorvragen!

De zogenaamde president van Iran, Masoud Pezeshkian, werd geïnterviewd door Tucker Carlson, een man die bekendstaat om zijn kritische houding, scherpe vragen en confrontaties met macht. Maar deze keer was deze Tucker nergens te bekennen. Wat we zagen, was niet een journalistiek interview. Het was een toneelstuk.

Één groot decor waar het Iraanse regime zichzelf kon schoonpraten, zonder tegenstand, zonder weerwoord, zonder één kritische vraag.

En dat ligt niet aan het platform. Het ligt aan de interviewer. Carlson heeft vaker laten zien dat hij scherpe interviews kan voeren. Bijvoorbeeld bij Ted Cruz, bij overheidsfunctionarissen, bij Big Pharma.

Maar bij Pezeshkian veranderde hij in een beleefde vragensteller. Geen doorvragen. Geen factcheck. Geen moreel kompas. Hij stelde alleen de vragen die blijkbaar goedgekeurd waren. En elk belachelijk antwoord werd geslikt alsof het de waarheid was. Voor Iraniërs wereldwijd, die al decennialang lijden onder dit regime, was dit interview een farce. Wij weten wie deze mensen zijn. Wij weten dat Pezeshkian slechts een marionet is van de Opperste Leider Khamenei, een man die alles controleert: het leger(IRGC), de rechterlijke macht, de geheime dienst, de media, de verkiezingen, de gevangenissen.

Het regime in Iran is geen democratie. Het is een georganiseerde dictatuur vermomd als staat. En wat zei Pezeshkian voor de camera? Dat “Dood aan Amerika en de rest van de wereld” eigenlijk “Dood aan onrust” betekent.

Dat het regime in Iran vrede wil. Dat er vrijheid is in het land. Carlson?

Hij knikte. Hij zweeg. Hij stelde geen vragen over:

• de 625 executies in Iran vanaf januari tot nu toe,
• de 102 jonge mensen die alleen al in juni werden opgehangen,
• de 6 jongeren van Ekbatan die vanaf 2022 vastzitten en doodvonnis hebben omdat ze durfden te dansen,
• vrouwen die gemarteld worden door de moraliteit politie,
• etnische minderheden die worden vervolgd en tot tweederangsburgers worden verklaard,
• het feit dat vrouwen in Iran leven onder een wettelijk systeem van gender-apartheid.

Geen woord. Geen confrontatie. Geen verantwoording.

In plaats daarvan gaf Carlson een internationale megamicrofoon aan de woordvoerder van een regime dat al meer dan 46 jaar systematisch martelt, executeert en onderdrukt.Voor de rest van de wereld, voor mensen in het Westen die de dagelijkse realiteit in Iran niet kennen, was dit interview diep misleidend. Het gaf een mensenmasker aan een moordmachine.

En die façade, uitgezonden op grote platforms, wordt direct opgepakt door de staatsmedia in Teheran. Want zo werkt het: elke keer dat een westerse stem het regime een podium geeft, wordt dat in Iran gepresenteerd als “bewijs” van legitimiteit. Het Iraanse regime manipuleert westerse media, academici, denktanks, journalisten en lobbygroepen om zijn narratief te verspreiden.

Je helpt geen vrijheid, je helpt de onderdrukking.

Tucker Carlson had hier de kans om het Iraanse regime te confronteren met zijn misdaden. Hij had de stem kunnen zijn van miljoenen onderdrukte Iraniërs. Maar hij koos ervoor om te zwijgen. En in zijn zwijgen zat medeplichtigheid. Ik heb altijd gedacht dat Tucker een moedige interviewer was, iemand die het aandurfde om machthebbers uit te dagen. Maar die illusie is weg. Er blijft slechts één vraag over voor mij:

Wat of welk bedrag heeft jou zover gekregen, Tucker, om een dictatuur die zijn eigen volk martelt en vermoordt, te helpen liegen op een wereldpodium?