Harde strijd politie en demonstranten na verkiezingen Frankrijk

Emmanuel Macron is op zondag 24 april 2022 uitgeroepen tot winnaar van de presidentsverkiezingen in Frankrijk. Hij won met een bijna zestig procent van de stemmen van zijn tegenstrever Marine Le Pen. Dat wil niet zeggen dat Macron brede steun geniet van de Franse bevolking: voor veel kiezers was de stem op Macron er vooral een tégen Le Pen. Op veel plekken in het land werd en bleef het nog lang onrustig met demonstraties en hard optreden van de politie.

Macron is de winnaar van de presidentsverkiezingen, ‘Lang Leve de Republiek!’ Ja, ‘Europa’ haalde opgelucht adem, net als ‘het’ establishment en de kiezers die vreesden voor een radicale clash in het land tussen extreemlinkse en -rechtse burgers, immigranten en identitairen. Maar niet overal heerste een feeststemming. Sterker nog, op veel plekken gingen mensen de straat op om, geheel volgens traditie, hun onvrede over het politieke beleid te uiten. Die protesten werden vaak beantwoord met harde hand door politie en ME, en de inzet van traangas. Er zijn twee doden gemeld in Parijs. Ze kwamen om nadat ze volgens (eerste) berichten recht op de politie afreden in een gebied waar ze überhaupt niet mochten rijden.

Hieronder een paar impressies. Omdat het Frans van de schrijver van dit stuk niet zijn beste taal is, zijn de video’s redelijk random geplaatst. Doe, daar waar het niet duidelijk wie waarvoor of -tegen protesteert, vooral zelf onderzoek. De betrouwbaarheid van Presstv.ir is nog niet geverifieerd bijvoorbeeld, maar de video komt in dit geval wel overeen met die van MSN. Wat op YouTube gecensureerd wordt (zoals de Russische Staatszender RT), is vaak wel te vinden op kanalen zoals Rumble, Bitchute, Odysee. Het kan bijdragen aan een completer beeld van een land dat niet eens zo ver weg ligt van Nederland, maar waar velen maar lastig een goed zicht op krijgen.

Lyon: 2022 Election protests against Macron #presidentielle2022 #NiMacronNiLePen pic.twitter.com/1zPkGiSfhu

— Que bufe el llevant! (@ximoberna) April 24, 2022

Onderstaande video is naar het lijkt afkomstig uit Parijs.

Macron's re-election sparks protests in divided France; police kill two in Parishttps://t.co/irlP0QVhCk pic.twitter.com/zzsIKaKmjO

— Press TV (@PressTV) April 25, 2022

Een leus die veel op straat rondgaat, of in ieder geval op Twitter, is die van ‘Geen Macron, geen Le Pen’. Ofwel, geen van beide kandidaten is volgens de demonstranten aanvaardbaar. Veel stemmers op Macron kozen voor hem omdat hij dan tenminste niet de extreemrechtse Le Pen was, met andere woorden was hij de minste van twee kwaden. Het onderste deel van het Twitterbericht daaronder luidt (de vertaling van het eerste deel is aan de leergierige lezer) sluit daarop aan: ‘Kiezen voor de minste van twee kwaden is niettemin kiezen voor het kwaad.’

la mobilisation ce soir à #Toulouse-Jean Jaurès #NiMacronNiLePen pic.twitter.com/Q9CzlThFxu

— Charli☀️🦎 (@CharliB97783485) April 24, 2022

ça fait du bien
merci à vous#NiMacronNiLePen
bonne retraite à tou[te]s pic.twitter.com/WmUiiYALZ2

— _Bul_ (@_bul_) April 25, 2022

Europese zege

De overwinning van Macron is een zegen voor Europa, is de strekking in veel media. De man die zijn tweede ambtstermijn van vijf jaar mag vervullen is voor meer invloed van de EU, voorstander van een Europees leger en opereert graag in lijn met organisaties zoals het Wereld Economisch Forum (Macron is een van de meest ‘succesvolle’ exponenten van het Young Global Leader programma van het WEF). De afgelopen vijf jaar kenmerkten zich door een verdere polarisatie tussen stad en platteland, conservatieven en progressieven, en (daarmee deels overlappend) nationalisten en kosmopolieten. Het kwam het best tot uitdrukking in de langdurige protesten van de Gele Hesjes. Deze diverse groep van ontevreden, velen zullen zeggen ‘vergeten burgers’ voelde zich klemgezet in een neoliberaal systeem dat er niet meer voor hen maar vooral voor de rijken en de culturele elite was. Tegen hun verzet werd hard opgetreden door de politie.

Aan de andere kant stond Le Pen. Als dochter van Jean-Marie Le Pen, de extreemrechtse politicus, besteedde ze de laatste jaren veel energie aan het oppoetsen van haar naam en het wegmasseren van de de meest radicale ideeën van het Front National, later het Rassemblement National. Ze is veel behoudender dan Macron op vele gebieden, van bescherming van de binnenlandse markt tot  het toestaan van Islamitische klederdracht in de openbare ruimte, tot een terughoudende houding ten aanzien van buitenlandse militaire interventies. In haar visie op zaken zoals abortus en homoseksualiteit is ze liberaal, in ieder geval een stuk liberaler dan haar vader. Haar sympathie, of tenminste respect voor (de politiek van) de Russische president Vladimir Poetin heeft haar stemmen gekost in verkiezingstijd.

In Frankrijk wordt de president in twee rondes gekozen om tot een meerderheid van stemmen te komen. Na de eerste ronde gaan de twee populairste kandidaten door. Veel stemmers die in de eerste ronde op Jean-Luc Mélenchon van de Parti de Gauche (de Linkse Partij, door velen gezien als extreemlinks) stemden (dat waren er net iets minder dan er op Le Pen stemden), kozen in de tweede ronde voor Macron. Niet omdat ze nu zoveel vertrouwen in hem hadden, maar omdat ze koste wat kost wilden voorkomen dat Le Pen president zou worden. Dat is dus niet gebeurd. Le Pen kreeg uiteindelijk zo’n 41 procent van de stemmers mee. Op ruime afstand van Macron dus, maar in vergelijking met 2017 is ze een stuk ingelopen: toen was het verschil nog dertig procent.