Wat is de staatkundige bagage die Turkse Nederlanders meedragen?; Önder Kaya en Dennis Honing

Nederland verandert. Anno 2019 telt het land van haar zeventien miljoen inwoners ca. vier miljoen Nederlanders met een migratieachtergrond. Dit noopt beleidsmakers continu na te denken over het wel en wee van integratie van groepen nieuwkomers in de Nederlandse maatschappij.
Dennis Honing sprak met Önder Kaya, een politicoloog van Turkse komaf met wortels in Friesland. Kaya gelooft dat de islam onderscheid maakt tussen moslim en niet-moslim, man en vrouw, en slaaf en meester. Moslims hebben in de negentiende eeuw onder de Ottomanen min of meer onder druk van de Britten en Fransen afstand gedaan van slavenhandel en slavernij. Sinds de val van het Ottomaanse rijk hebben de Turken onder Mustafa Kemal “Atatürk” een verdere reformatie doorgemaakt die Turken met harde hand de moderniteit heeft ingeleid, maar tegelijkertijd de plattelandsbevolking niet goed heeft bereikt. Een deel van de bevolking in de rurale gebieden van Turkije leeft tegenwoordig in Nederland. Dit heeft consequenties voor Nederland. Turkse Nederlanders, die sinds hun komst sinds de jaren zestig schuilden onder de paraplu van de Partij van de Arbeid, grijpen nu ten dele terug op wat zij kennen: de islam.
Tegenwoordig stemmen veel Turkse Nederlanders DENK en NIDA. Wat betekent dit voor Nederland? En komt de politieke ontwikkeling van Turkse Nederlanders van de grond? Kwesties als afvalligheid, homoseksualiteit, feminisme, moraliteit, migratie en IQ, bestuurlijke betrokkenheid, media, ondernemerschap, geldzaken; maar ook progressief links en het rechts-conservatisme. En hoe komt het dat sommige prominente PVV’ers zich aangetrokken voelen tot de islam? Dennis Honing bespreekt het met Önder Kaya.